Berum virðingu fyrir öllum unglingum

Þegar ég las grein nú á dögunum um gömlu tossabekkina sem voru í mörgum skólum þá varð mér hugsað til þeirra tíma þar sem unglingar þurftu að upplifa þessa niðurlægingu, að þeir væru minni manneskjur en aðrar og það sem verra er fólki fannst þetta bara í lagi. Hvernig er þetta í dag? Við erum sem betur ekki enn með slíka bekki en erum þó enn með kerfi sem við notum til að getuskipta nemendum á grunnskólaaldri og erum sífellt að bera saman námsgetu án þess að hafa í huga bakgrunn hvers unglings og taka tillit til hans.  Við verðlaunum þá sem eiga auðvelt með nám og hinir sitja með þá tilfinningu inn í sér að geta ekkert og vera ekkert.

Unglingar eru viðkvæm blóm. Þau eru á mótunarárum sínum í átt að verða fullorðin, tilfinningarnar eru miklar og hormónarnir í fullu starfi. Margir fæðast með þann munað að geta látið alla drauma rætast á meðan aðrir ströggla. Sumir misstíga sig á meðan aðrir feta beinu leiðina.

Mín upplifun er sú að fordómar fullorðna fólksins og gleymskan yfir því hvernig var að fara í gegnum unglingsárin verður oft til þess að fullorðnir gleyma að bera virðingu fyrir öllum unglingum sama á hvaða leið þeir eru. Tilhneigingin til refsa og útiloka verður oft ofar en manngæska og kærleikur. Við þurfum að gefa öllum unglingum gaum og leggja okkur fram um að hlusta og hjálpa. Þetta er í raun frekar einfalt. Unglingar vilja að við sjáum þá og heyrum í þeim og því meira sem þeir villast af leið því meira þurfum við að sýna kærleika og bera virðingu fyrir manneskjunni.

—

Sigga Lísa, forstöðumaður Elítunnar